Ժամանակակից պատմագրությունն ունի մի շարք փաստաթղթային տվյալներ, որոնք վկայում են  անշարժ գույքի առքուվաճառքի մասին՝ կատարված Ուրի թագավորական հարստության երրորդ դարաշրջանում, իսկ Աքքադի հարստության դարաշրջանից պահպանվել է նույնիսկ Մանիշտուսու արքայի կոթողի վրա արված մի արձանագրություն, որը վկայում է անշարժ գույքի գնման փաստի մասին:

Հնագույն մի տարեգրություն նույնպես կան բավականին մեծ քանակությամբ տվյալներ, որոնք վերաբերում են ավելի ուշ շրջանի հարաբերություններին Հին Եգիպտոսում՝ մ.թ.ա.  1-2-րդ դարերում: Որպես կանուն դրանք իրենցից ներկայացնում են ոչ միայն իրավունքների փոխանցման հետ կապված դեպքերի հռետորական թվարկումներ, այլև կրում են իրավաբանական բնույթ՝ արձանագրությաուններ  առքուվաճառքի, վարձակալման, կտակի և այլնի մասին:

Հին Հայաստանում անշարժ գույքի սեփականության հասկացությունը նույնպես գալիս է դարերի խորքից: Այսպես, մ.թ.ա. 1-2-րդ դարերում , Մեծ Հայքի թագավորության շրջանում, թեև Հայաստանի ողջ տարածքն համարվում էր թագավորի ժառանգական սեփականությունը, սակայն յուրաքանչյուր վարչական շրջանի գլուխ կանգնած էին իշխանական տոհմերի պարագլուխները, որոնց տիրույթներն իրենց հերթին (վասալային կախման սկզբունքով) փոխանցվում էին ժառանգներին:

 Պատմական ավելի ուշ շրջանում  Հայաստանի տարածքում սկսեցին գործածվել շուկայական հարաբերությունների առավել ժամանակակից ձևեր:

 Իսկ անշարժ գույքի վաճառքի ամենաժամանակակից ձևերին ծանոթացե՛ք մեր կայքում՝ https://myrealty.am/hy

Տես նաև՝ Հին Երևանի Աստաֆյան փողոցը